ශ්‍රී ලංකාවේ "ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය" නමින් ක්‍රියාත්මක වන්නේ සහ භුක්ති විදින්නේ ඉංග්‍රීසි භාෂාව දන්නා ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය පමණද?

ශ්‍රී ලංකාවේ "ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය" නමින් ක්‍රියාත්මක වන්නේ සහ භුක්ති විදින්නේ ඉංග්‍රීසි භාෂාව දන්නා ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය පමණද?  (නීතිඥ අරුණ ලක්සිරි උණවටුන 2020.10.27)

1978 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 3 වන ව්‍යවස්ථාවේ ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය ගැන සදහන් කර ඇත. ශ්‍රී ලංකාවේ පරමාධිපත්‍යය ජනතාව සතුවන බවත්, පරමාධිපත්‍යය අත්හළ නොහැකි බවත්, ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය යන්නට විධායක බලය, ව්‍යවස්ථාදායක බලය, අධිකරණ බලය, මූලික අයිතිවාසිකම් සහ ඡන්ද බලය ඇතුලත් වන බව දක්වා ඇත. එකී ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය ක්‍රියාත්මක වීම සහ භුක්තිවිදීම සිදුවන ආකාරය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 4 වන ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා ඇත. ඒ අනුව ජනතාවගේ ව්‍යවස්ථාදායක බලය ජනමතවිචාරණයකදී සෘජුව ජනතාව විසින් සහ පාර්ලිමේන්තුව හරහාත්, විධයක බලය ජනාධිපතිවරයා හරහාත්, අධිකරණ බලය පාර්ලිමේන්තුව විසින් අධිකරණ මගිනුත්, මූලික අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීම, වර්ධනය කිරීම සහ ගරු කිරීම සියලු පාලන ආයතනවලට පැවරීමෙන්ද, ඡන්ද බලය අවුරුදු 18ට වැඩි ඡන්ද හිමි නාම ලේඛනයේ නම ඇතුලත් පුරවැසියන්ට ලබා දීමෙනුත් ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය බලය ක්‍රියාත්මක කිරීම සහ භුක්තිවිදීම සිදුකර ඇත. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 12.1 සහ 12.2 ව්‍යවස්ථා නීතියේ ආධිපත්‍යයට ආරක්ෂා කිරීමේදී වැදගත්වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා විධිවිධාන වේ. 12.1 ව්‍යවස්ථාව දක්වන්නේ නීතිය පසිදලීම, නීතිය ක්‍රියාත්මක වීම සහ නීතියේ රැකවරණ සර්ව සාධාරණ විය යුතු බවත් ය. 12.2 ව්‍යවස්ථාව දක්වන්නෙ වර්ගය,ආගම, භාෂාව, කුලය, ස්ත්‍රී පුරුෂ භේදය, දේශපාලන මතය හෝ උපන් ස්ථානය යන හේතු මත කිසිම පුරවැසියෙකු වෙනස්කමකට හෝ විශේෂයකට භාජනය නොවිය යුතු බවත් ය. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව රටේ පලනය ගෙනයාම නීතියේ ආධිපත්‍ය පවත්වාගෙන යාමේදී අවශ්‍ය වේ. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනුව රටේ පාලනය ගෙන නොගියහොත් නීතියේ පාලනය බිද වැටෙන අතර කෙතෙක් ප්‍රායෝගික දුෂ්කරතා පැවතියද ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ආරක්ෂා කර අනුගමනය කිරීමට සෑම පුරවැසියෙකුම බැදී සිටී. ශ්‍රී ලංකාවේ ඉංග්‍රීසි භාෂාව නොදන්නා බහුතර ජනතාව විධායකය, ව්‍යවස්ථාදායක සහ අධිකරණ ක්‍රියාකාරීත්වය ඉදිරියේ වෙනස්කමකට ලක්වීම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුමත නොකරන නමුත් ප්‍රායෝගිකව සිදුවන්නේ එයයි. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 18 වන ව්‍යවස්ථාව රාජ්‍ය භාෂාව සම්බන්ධයෙන් විධිවිධාන දක්වා තිබුණද විධායකය, ව්‍යවස්ථාදායක සහ අධිකරණය රාජ්‍ය භාෂාවෙන් කටයුතු කිරීම වෙනුවට ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් කටයුතු කරමින් රාජ්‍ය භාෂාවෙන් කටයුතු කරන ජනතාවට වෙනස්කම් සිදු කිරීම වර්ධනය කර ඇත. නීති පැනවීම සිංහල සහ දෙමළ භාෂාවෙන් සිදුකර ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් පරිවර්තන තිබිය යුතු බව දක්වා තිබුණද ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය පවා නඩු තීන්දු ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් පමණක් ලබා දෙමින්, යුක්තිය පසිදලීමට කටයුතු කරන ජනතාව අතරින් ඉංග්‍රීසි භාෂාව දන්නා අයට විශේෂයකට භාජනය කරයි. පාර්ලිමේන්තුව විසින් ජනතාව වෙත ඉදිරිපත් කරන හැන්සාඩ් වාර්තාවේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීරණ රාජ්‍ය භාෂාවෙන් පළ නොකරන අතර නීති පැනවීමේදී ද ඉංග්‍රීසි භාෂාව දන්නා අයට විශේෂයකට භාජනය කර ඉංග්‍රීසි භාෂාව නොදන්නා ජනතාව වෙනස්කමකට ලක් කරයි. විධායකය විසින් ජාත්‍යන්තර කටයුතුවලදී එළඹෙන ගිවිසුම් රාජ්‍ය භාෂාවෙන් පිටපතක් පවා සකස් නොකරන අතර ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් සකස්කර ඉංග්‍රීසි භාෂාව දන්නා අයට විශේෂයකට භාජනය කර රට වෙනුවෙන් ගනු ලබන තීන්දු ජනතාවගෙන් සැගවීමට ක්‍රියා කරයි. ඉංග්‍රීසි භාෂාව දන්නා අයට විශේෂකර දැක්වීමක් කිරීමට විධායකය, අධිකරණය සහ පාර්ලිමේන්තුව කටයුතු කිරීම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 18, 12.1 සහ 12.2 ව්‍යවස්ථා වලට පටහැනි තත්ත්වයක් වුවත් ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය ක්‍රියාත්මක කිරීම සහ භුක්තිවිදීම යන්නට පටහැනිව එසේ සිදු කරයි. ශ්‍රී ලංකාවේ "ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය" නමින් ක්‍රියාත්මක වන්නේ සහ භුක්ති විදින්නේ ඉංග්‍රීසි භාෂාව දන්නා ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය බව විධායකය, පාර්ලිමේන්තුව සහ අධිකරණය යන ආයතනවල ක්‍රියාකාරිත්වයෙන් සාධක සපයයි. ඒ අනුව පැහැදිලි වන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව මගින් වරප්‍රසාද ලබා ගන්නේ සහ ඉටු කරන්නේ ඉංග්‍රීසි භාෂාව දන්නා අයගේ අවශ්‍යතා සහ වරප්‍රසාද බවත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ඒ වෙනුවෙන් සකසා ගෙන ඇති  ආවරණ මෙවෙලමක් බවත්, එසේ වුවත් නීතියේ ආධිපත්‍යයට නතු විය යුතු සමාජයකට එය කිසිසේත් සුදුසු නොවන බවයි. ජනතාවගේ භාෂා පරමාධිපත්‍යය ඉංග්‍රීසි භාෂාව  දන්නා අයගේ භාෂා පරමාධිපත්‍යය මගින් වැසීමට ඉඩ දීම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ සෞඛ්‍යයට හිතකර නොවන බව කිව යුතු නොවේ...! arunaunawatuna@gmail.com